ایران در حال افزایش تولید نفت خود به سطح رکوردی سال ۲۰۲۴ است، یعنی قصد دارد تولید را به حدود ۴.۳ میلیون بشکه در روز برساند.
به گزارش اکوایران، دادههای رسمی نشان میدهد که ایران در سال گذشته حدود ۴.۳ میلیون بشکه نفت خام و ۷۲۵ هزار بشکه مایعات گازی تولید کرده بود که بالاترین میزان تولید پس از انقلاب به شمار میرود.
اویل پرایس در گزارشی با اشاره به این دادهها نوشته، هر چند تنشهای نظامی میان تهران، تلآویو و واشنگتن در اوایل امسال تولید را کمی کاهش داد، اما یکی از منابع ارشد صنعت نفت ایران به اویل پرایس گفته است که ایران در تلاش است تا تولید را به سطح رکوردی بازگرداند و حتی از آن فراتر رود.
او با تاکید بر توافقهای بلندمدت با روسیه و چین، توضیح داده که روسیه با تجهیزات، فناوری و حضور میدانی به این هدف کمک کرده و چین همچنان خریدار عمده نفت ایران است.
روسیه در توسعه میادین مشترک مهمی مانند چنگوله، چشمهخوش و اروند نقش ایفا میکند. چرا که پیش از خروج آمریکا از برجام در ۸ مه ۲۰۱۸، مسکو یادداشت تفاهمهایی برای توسعه هفت میدان بزرگ نفت و گاز ایران امضا کرده بود، از جمله:
• گازپرومنفت (Gazprom Neft) برای چنگوله و چشمهخوش،
• زاروبژنفت (Zarubezhneft) برای آبان و پایدار غرب،
• تاتنفت (Tatneft) برای دهلران،
• لوکاویل (Lukoil) برای آبتیمور و منصوری.
در ژوئیه ۲۰۲۲، پس از آغاز جنگ اوکراین، ولادیمیر پوتین در سفری به تهران، یادداشت تفاهم ۴۰ میلیارد دلاری با شرکت ملی نفت ایران (NIOC) و گازپروم را نهایی کرد. این تفاهم شامل توسعه میادین گازی کیش و پارس شمالی با هدف تولید بیش از ۱۰ میلیون متر مکعب گاز در روز، پروژه ۱۵ میلیارد دلاری افزایش فشار در پارس جنوبی، مشارکت در الانجی، خطوط لوله صادرات و فناوریهای لازم برای افزایش تولید از مجموعه میادین غرب کارون است.
در این گزارش ادعا شده که تمرکز فعلی روسیه بر میادینی است که میتوان با تجهیزات و فناوری نسبتاً محدود، در کوتاهمدت و میانمدت افزایش قابلتوجهی در تولید ایجاد کرد. یکی از منابع ایرانی گفت: روسیه بههمراه چین توسعه میادین بزرگتر را هم ادامه میدهد، اما فعلاً این میادین کوچکتر در اولویت هستند تا تولید سریعتر افزایش یابد. این کار هم بخشی از توافق بزرگ ۲۰ ساله میان ایران و روسیه است.
اویل پرایس گزارش داده که دو میدان اولویتدار در این طرح، چنگوله و چشمهخوش هستند. میدان چنگوله که مشترک با بدرا در عراق است و با ۴.۸ میلیارد بشکه ذخایر درجا و سرمایهگذاری اولیه ۲.۲ میلیارد دلاری روسیه توسعه یافت و قرار است در فاز نخست به ۶۰ هزار بشکه در روز برسد. عملیات تعمیر چاهها و تأسیسات اخیراً آغاز شده و این میدان امکان فروش نفت به عنوان نفت غیرتحریمی عراق را فراهم میکند.
مورد بعد میدان اروند است. این میدان مشترک با جنوب ابوغریب در عراق و در حدود ۵۰ کیلومتری جنوب آبادان در استان خوزستان با یک میلیارد بشکه نفت، ۱۴ میلیارد متر مکعب گاز و ۵۵ میلیون بشکه میعانات است که قرار است توسعه آن توسط روسیه تسریع میشود. منابع نزدیک به وزارت نفت میگویند اختلافات مرزی میان ایران، عراق و کویت بر سر مالکیت این مخزن تقریباً حل شده است.
یک منبع آگاه گفته است که بخش مورد اختلاف حدود ۶ میلیارد بشکه ذخیره دارد که حداقل ۱۸ درصد آن قابل برداشت است. هزینه بازیافت هر بشکه در این میدان ۱۵ درصد پایینتر از میانگین منطقه است. وزارت نفت برآورد کرده که با توسعه مناسب، تولید این بخش میتواند ظرف پنج سال به ۱.۴ میلیون بشکه در روز برسد و در همان سطح تثبیت شود. رقمی که آن را در ردیف بزرگترین میادین نفتی جهان قرار میدهد.
گفته شده که آخرین بخش از مرحله بعدی توسعه، تمرکز بر میدان چالوس است که یکی از داراییهای کلیدی در توافق ۲۰ ساله ایران و روسیه بهشمار میرود. گفته میشود حوضههای وسیع خزر شامل مناطق ساحلی و فراساحلی حدود ۴۸ میلیارد بشکه نفت و ۲۹۲ تریلیون فوت مکعب گاز ذخایر اثباتشده دارند.
در این میان باید به نقش چین هم اشاره کرد، چین همچنان بیتوجه به تهدیدهای ایالات متحده، بزرگترین خریدار نفت ایران باقی مانده است.
دیدگاهتان را بنویسید